Í dag á . . .

 

Birna hans Baldvins afmæli.

Við sendum afmælissnótinni okkar bestu hamingjuóskir til Nepal

og vonum að ferðin gangi áfram vel.

Sólarlag í eyðimörkinni.

 

Við Taj Mahal  

Að trúa á áhrifamátt sinn

Að trúa því að maður geti haft áhrif er mikilvægt. Oft mæti ég fólki sem segir: Æ, það þýðir ekkert fyrir mig að segja neitt, það breytir engu. Ég er þeirrar skoðunar að það sé ekki rétt mat. Að ég ætti til að hugsa svona var ég ekki alveg með á hreinu. En svo var mér bent á frétt á visir.is sem minnti mig á mikilvægi þess að trúa því að maður geti haft áhrif með því að tjá skoðun sína. Þess vegna ætla ég að panta viðtal við skólastjórann í skólanum þar sem ég var á fundi á mánudaginn var.

Þessir 6 ára guttar trúa á áhrifamátt sin. Í 3 daga stóðu Aron t.v og Arnþór t.h. með spjöldin sín og tjáðu skoðun sína á bensínverði. Algerlega frábært hjá þeim félögum. Hér er fréttin öll 

 Ég þarf varla að taka það fram að Arnþór er systursonur minn

 

Jæja . . .

Stundum er það nóg að finna fyrirsögn á blogg að ég hætti við að blogga. Las hjá vinkonu minni í morgunn að hún væri farin að standa sig að því að hugsa í bloggfærslum. Sennilega erum við ekki tvær um það. Held samt ekki að þetta sé alvarlegt ástand. Lít frekar á þetta sem sama heilkenni og olli því að menn hér áður fyrr, á alls ekki tækniöld, tjáðu sig í svo nefndu bundnu máli. Mannlegt eðli  á mismunandi tímum og því mismunandi tjáningarform.

En það var ekki þetta sem ég ætlaði að blogga um.

Nú eru allir útiblómapottarnir mínir orðnir dökk gráir. Þeir sem ekki voru það fyrir breyttust í morgunn. Þetta get ég þakkað ókeypis ráði frá Sólrúnu sólargeisla sem kom með þá snilldarhugmynd í gær að í staðin fyrir að æða hundleið, búð úr búð í leit að rétta pottalitnum, þá gæti ég bara tekið málningu og skvett á pottana. Ég var neikvæð fyrst. Á ekki rétta litinn og þá þarf ég að fara út að kaupa hann. Nei nei, sagði hún þú hlýtur að eiga gráa málningu og með það fór hún. Ég pældi aðeins í þessu í friði og áttaði mig á snilldinni í þessu. Ef ég mála alla pottana mína þá get ég notað þá áfram og pottar sem brotið er út úr fá lit í sárið og allt í fína. Í morgunn náði ég svo í restina af sökkulmálningunni frá í fyrra og skvetti henni á matta og glansandi leirpotta. Vááá. . .  hvað þetta var skemmtilegt. Svo átti ég ekki fleiri potta og þá var fjörinu lokið þangað til kæmi að næstu umferð. Leit yfir til Hans granna til að tékka á því hvort ég gæti ekki málað fyrir hann og Grétu líka. Enn....  já, þá hætti ég við, þau eru í grænu og rauðu línunni og pensillinn minn var grár.

En það var ekki þetta sem ég ætlaði að blogga um.

Ég veit ekki hvort mig hrjáir pirringur eða réttlát reiði. Nú, eða hvort tveggja og kannski fleirra.

Málið er að í dag er fimmtudagur og ég er enn reið síðan á mánudaginn!

Ekki við allt og alla. Alls ekki. Er eiginlega frekar umburðarlynd. Finnst mér. En þegar mér misbýður þá þarf dáldið til og þá fer það heldur ekki á milli mála að mér er misboðið.

Ég er ekki í eldmerki fyrir ekki neitt

Ég veit ekki hvernig ég á að tjá mig um það sem sýður á mér. Langar virkilega að gera það en veit ekki frá hvaða hlið ég á að byrja. Það er hægt að taka þetta mál frá ýmsum hliðum og velta því þannig upp. 

Við BT erum fósturforeldrar 17 ára snótar sem er þroskaheft. Hún fæddist þremur mánuðum fyrir tímann. Tvíburi, bróðir hennar dó rétt eftir fæðinguna. Hún barðist fyrir lífi sínu og var oft tæpt á hvernig færi. Hún ólst upp hjá einstæðri móður, því faðirinn flúði til heimalandsins. Þetta var ekkert fyrir hann. Drengurinn dó og stelpan alltaf veik, út og inn af sjúkrahúsi. Mamman stóð því ein og lengi vel lá ekki fyrir hve mikinn skaða snótin hafði orðið fyrir. Þetta ferli allt (síðustu 17 ár) hefur verið hörmungarferli. Ég kynntist snótinni þegar hún byrjaði í skólanum hjá mér. Síðan eru liðin 7 ár. Erfitt var að ná samvinnu og trausti mömmunnar. Hún var orðin svo vön því að ekki væri á hana hlustað, svo hún var kolvitlaus  á öllum fundum. Hún kunni ekki að berjast öðru vísi og ég verð að segja að það hefur því miður líka haft áhrif að hún var ekki af dönskubegi brotinn. En allar götur, þá tókst mér að vinna traust mömmunnar og hún var tilbúin að gera allt sem ég lagði til og ef ég samþykki eitthvað þá gerir hún það líka. Þannig æxlaðist það svo í stuttu máli að stúlkan kom í fóstur til okkar 4 sólahringa í viku. Það gengur ljómandi vel finnst okkur og allir sáttir. Það er, þær mæðgur og við.
Á mánudaginn var var svo enn einn fundurinn, að þessu sinni skóli/heimili fundur. Þetta var á gamla vinnustaðnum mínum og er ég því ansi kunnug þar innan húss. Mamman neitaði að mæta nema ég kæmi.  Ég mætti. Á fundinum voru 2 kennarar og við. Annar kennarinn er nýr síðan í haust, hægur maður og kurteis. Hin kennarinn(?) er eldri kona sem byrjaði í febrúar.
Það var hún sem gerði mig svo reiða. Hún var svo ófagleg og hrokafull. Talaði eins og hún vissi best allt um snótina. Upp á gott og vont. Það sem hún lét út úr sér þarna fær mig enn til að verða reiða!!! Ég vil ekki fara inn á það en nefni sem dæmi: Hún þarf að fá morgunnmat áður en hún kemur í skólann. Hún þarf að fá meira í nesti, því hún er búin með nestið klukkan níu og truflar mikið með þessu. Hún þarf að hafa rúgbrauð í nesti. (typiskt danskt) Ég horfði á konuna romsa þessu upp og spurði svo í forundran hvort hún héldi virkilega að barnið fengi ekki morgunnmat. Já, það var nokkuð ljóst miðað við hungrið sem hrjáði hana. Ég spurði þá hvort hún hefði ekki kynnt sér gögnin um snótina. Jú, það hafði hún. Þá veistu sagði ég að hún er ekki með eðlilega tilfinningu fyrir því að vera södd og svöng? Það þarf að stýra máltíðunum hennar. Nei, það er ekkert að matarlystinni hennar. Hún hefur heilbrigða og eðlilega matarlyst. Hún lifir ekki bara á hrökkbrauði eins og sumir. Í þessum dúr var viðtalið. Ég skil vel mömmuna að vilja ekki fara eina í þetta helvíti. Sem betur fer unnum við ekki svona. 

Svo voru engin takmörk fyrir því hvað hún gat talað um það sem snótin getur ekki. Fullyrðingarnar þar voru oft langt utan úr skógi. Þessi konu drusla sem hefur verið þarna í tæpa 3 mánuði talaði eins og hún vissi allt betur en við sem höfum þekkt barnið og getu þess í áraraðir. Karlkennarinn sem þarna var,reyndi á köflum að dempa umsagnir og yfirlýsingar konu druslunnar. Þegar fundinum var lokið tók ég í höndina á karlkennaranum og óskaði honum alls góðs, síðan gekk ég út.

Eftir að hafa farið nákvæmlega yfir efni fundarinns við minn mann, þá er ég mikið að velta því fyrir mér að panta tíma hjá skólastjóranum og fara yfir það sem fram fór á þessum fundi. Ég veit ekki hvort það breytir neinu til góðs. Þetta var langt út yfir allt sem í lagi er. Sem betur fer hættir snótin þarna í lok júní og það er mikið tilhlökkunar efni.

Þegar ég fór yfir breytingar sem við verðum að gera hér heima svo snótin verði ekki fyrir aðkasti af hendi kennarans þá sagði snótin: Guðrún, stundum finnst mér eins og hún þoli mig ekki.

Váá....  á því leikur ekki vafi. Snótin sem er með greindarskerðingu og sterk einhverfueinkenni áttar sig á þessu.

 

Ætlaði ég að blogga um þetta?

Ljón

Ljón: Helstu nauðsynjar eru mjög persónulegt fyrirbæri. Þú hefur þörf fyrir vissa hluti, og keyptu þá án samviskubits þótt Jón granni þarfnist þeirra ekki.

Þetta er nú frekar skondin spá. Ég man bara ekki eftir neinu sem mig langar í eða vantar.
Í fyrra sumar keypti ég mér pavillion þegar hún kom á tilboð. Ekkert meira um það, nema. . . Þegar ég kom heim eftir Íslandsferðina þá var Hans granni komin með slíka í garðinn hjá sér. Bara græn í stíl við hans hús. Þetta fannst mér alveg frábært og óskaði honum til hamingju með nýju pavillonina. Já, Guðrún, sagði þessi elska, ég fékk mína á sama verði og þú þína. Þessi krúttmoli hafði þá orðið svona hrifin af minni en það tók hann svo langan tíma að ákveða sig, þannig að tilboðinu var lokið þegar hann hafði tekið ákvörðun. En svo fór hann af stað nú í vor og afraksturinn var pavillion sem kostaði það sama og mín. Held að okkur Hans granna vanti ekkert núna, nema gott veður og það kaupir maður ekki hér

Þolinmóð og hjálpsöm. Engin ástæða til að efast um góða gjörninga.

Ég er þolinmóð.
Eins og fram kemur í blogginu hér á undan fikraði ég mig í gegnum flókinn símaleiðbeiningafrumskóg Simens og Mile. Það kom ekki fram þar að rétt áður en símtalinu lauk slitnaði samtalið!!! Hvað gerði ég? Beið eftir að afgreiðsluspurningasímaþjónustustúlkanfrásimensogmile hringdi! Hún gerði það og gladdi mig einstaklega með því að segja mér að viðgerðamaðurinn kæmi á milli 11 og 16 mánudaginn 5. maí. Einmitt, alveg snilld að geta ekki verið í skólanum því maður þarf að vera heima ef þvottavélaviðgerðarmaðurinnfrásimensogmile kemur Held ég semji við Hans og Grétu. Þau eru nánast alltaf heima og vita hverjir koma hingað svo þetta ætti ekki að trufla mikið

Meira af skemmtilegum fréttum. Þegar ég var á Ísl. bauðst ég til að hjálpa Stínu systir að undirbúa flutningana. Jebb, roð, roð, ég er svo góð

Hvað ég gerði?
Nú, ég fór inn í svefnherbergið hjá henni og tók niður svefnherbergisgardínurnar, fékk mömmu til að þvo þær og Mette til að smygla þeim til Dk. Núna eru þær hér í tölvuherberginu og lúkkið út á götu hefur batnað um rúmlega heilan helling.
 
Já, svona er ég hjálpsöm, gamall skáti og alltaf viðbúin

Það er alveg satt, hjálpa gömlu blindu fólki yfir götu hvort sem það vill eða ekki.

Þú ert númer 10 . . .

Í nóvember sl. keypti ég mér nýja þvottavél. Fyrir átti ég 5 ára gamla vél sem sífellt hafði verið að svíkja lit. Þessi svik gerðu það að ég ákvað að snúa á þessa svikamillu og henti henni út á hauga! Fór og keypti nýja þvottavél. Að þessu sinni var keypt vél sem mig LANGAÐI í. Merkið og tegundin var í lagi. Enn... það er sennilega ekki nóg að fá það sem maður vill, því það er kannski ekki endilega eins og maður vill. Vélin mín nýja er þannig. Fullkomið merki, rétta tegundin en virkar bara ekki rétt. Ég fór í bullandi afneitun og svo í meðvirkni, en ekki lagaðist vélin. Nú hef ég ákveðið að horfast í augu við vandann og er nú í símanum að "tala" við þá Simens. Fyrst fékk ég númerið, hringdi. Var beðin um að velja 1 ef ég væri privatkúnni, 2 ef ég væri fyrirtæki. Mér fannst ég privat. Nú átti ég að velja 1,2,3,4 eða 5 etir því hvort ég væri með, eldavél, viftu, þurrkara, þvottavél o.s.fr. valdi þvottavél og þurrkara númerið. Þá þurfti ég að velja hvort þetta væri þvottavél eða þurrkari. Valdi þvottavél. Þá var ég beðin um að velja hvort ég vissi E númerið á vélinni minni. Valdi að vita það ekki. Þá þurfti ég að velja hvort þetta væri þetta eða hitt raftækið, valdi þvottavél. Hljóp fram í þvottahús til að lesa E númerið ef ég þyrfti að slá því inn. Tilbúin beið ég eftir næstu handleiðslu símanns. Nú fékk ég að vita að nú væri ég komin í þjónusturöð og að ég væri númer 10 í röðinni. Nú er ég númer 2 og búin að blogga

Over and out, best að vera tilbúin með E-númerið.

Skildu þeir geta gert við vélina???? 

Kemur í ljós af afmælinu hennar Birnu

En nú er ég NÚMER  

Skýr í gír - gír í skýr . . .

Já, hér er fjör

Kannski ekki fjör eins og ég mundi velja ef ég ætti þess kost. Nei, þetta "fjör" er af öðrum toga. Byrjaði í gærkvöldi þegar ég drekkti Nokia símanum mínum í vatni sem ég vissi ekki að væri í bílnum hjá mér Skilst þannig: Ekki mér að kenna. Það sem gerðist var þetta: lokið á vatnsbrúsanum lokaðist ekki nógu þétt og lak því úr flöskunni í hólf milli framsætanna sem síminn minn lá. Það virkar ekki vel á svona síma. Ég reyndi að þurrka hann þegar heim kom. Prófaði að kveikja á honum og það var næstum í lagi meðan ég sló inn pin númer. Reyndi að svara smsum sem ég hafði fengið en þá var takkaborðið komið í rusl. Í stuttu máli simkortið læstist, mundi ekki hvar pukkóðinn var svo í morgunn stormaði ég í Teliabúðina til að láta opna kortið og eins til að kaupa hleðslutæki við síma sem ég fann um daginn þegar ég ryksugaði sófann og reif allar pullurnar úr. Sími þessi tíndist hér um jólinn og ekki heiglum hent að finna svona örsíma Strákurinn í búðinni var hin liprasti í byrjun, opnaði simkortið og svo spurði ég hvort hann gæti séð hvort þessi örsími sonar míns væri læstur. Þá þarf að hlaða hann. það var ákveðið að hlaða hann meðan við skoðuðum símaáskriftirnar sem ég er með hjá þeim, 6 númer 4 í heimili Ekki reyndist örsíminn nægilega hlaðinn þegar þessu var lokið og vildi nú þessi hjálpsami drengur opna símann og taka batteríið úr og ég veit ekki hvað. í símanum var simkort sonarinn og ekki fannst hjálpsamabúðardrengunum að það lægi nægilega vel í og fór hann nú að rífa og tæta í kortið. Ég bað hann að láta það vera síminn hefði virkað vel síðast þegar hann var hlaðinn. Já, en þetta á ekki að vera svona sagði hjálpsamibúðardrengurinn og hélt áfram að hrista og fikta í símanum þangað til að honum hafði tekist að brjóta eitt hak í simkortamóttakinu og nú komst ekkert simkort í símann. Hvað gerir þú nú spurði ég. Það veit ég ekki sagði hjálpsamibúðardrengurinn, það er ekkert víst að þessi sími hafi verið í lagi þegar þú komst með hann!!! Ég held þú verðir að láta gera við hann sagði ég. Ertu með kaupnótu spurði hjálpsamibúðarfokkingdrengurinn? Nei, vinur, sonur minn á þennan síma og eins og er þá er hann í Asíu. Já, ég get ekkert gert sagði þessi fokkingsauður. Síminn getur ekki hafa verið í lagi þegar þú komst!!!

Dönsk afgreiðslukurteisi í hnotskurn.

Það skemmtilega er að þessi &$%#"W#%/&#$#$ kemur oft á kaffihúsið hjá Ingunni Pingunni. . .

 

Ó, já. . .

Humm...

... og svo tíndi ég auðvitað simkortinu því enginn var síminn til að setja það í þegar ég rölti mér út úr þessari búð.

Spurning hvort það hefur lent inni í fóðrinu á töffarafrakkanum mínum, það er nefnilega gat á öðrum vasanum

Skildi ég komast til Íslands á eftir eða heldur fjörið áfram?

Framhald síðar

Meira myndablogg

Ákvað að setja inn myndir frá síðasta ferðalagi. Er þannig að ná í "skottið" á mér Mikilvægt að fjölskylda og vinir geti nú fylgst með hvert öðru þegar svo margir eru á brölti út um allt

Ferðin til Marakó lá í gegnum Heathrow. Já, nákvæmlega!!! Terminal 5 var áfangastaður þegar komið var frá Hamborg. Það var skrítin tilfinning að hafa lesið um töskuvandamálin þarna og lenda svo sjálfur í vandamálinu!

 

 

Ég var þó heppnari en margir. Taskan fannst eftir um 2ja tíma leit.

 

Úti urðum við að bíða 1 tíma eftir hótelbus (hefðum átt að taka taxa).
Þannig fóru 3 dýrmætir tímar í ekkert, en planið var að skjótast inni borgina og berja hana aðeins augum.

Hótelherbergið í Lon og don var lítið enda átti bara rétt að sofa þar yfir blánóttina.

Við fórum snemma á fætur og nú tókum við taxa út á flugvöll. Vel gekk að tékka sig inn og flugið til Madríd fór fínt upp og fallega niður. Alltaf gott mál þegar þannig gengur. Í Madríd þurftum við að bíða í vélinni meðan þeir sem ekki ætluðu lengra yfirgáfu vélin. Þegar það lið var farið var okkur smalað í rútu og nú hófst rútuakstur um neðanjarðargöng Madrídarflugvallar. Var ekið með okkur í ótrúlega langan tíma um þessi göng og ranghala. Á einhvern leiðarenda komum við og þar var okkur hleypt út. Ekki var erfitt að finna út hvert við áttum að fara, því allt var sett upp í pottþétt kerfi sem virkaði. Við komumst svo í vélina sem flutti okkur til Tanger.

Á Tangerflugvelli beið okkar einkabílstjóri á Landkruser
 Hann ók okkur á 5 stjörnu hótel og þar var nú þokkaleg aðstaða. 

Rúmgott og bjart herbergi.

Góðar "svalir", yndislegur gróður og fínn hiti

Við skelltum okkur strax í göngutúr í góða veðrinu.

Byrjuðum í garðinum við hótelið.

Utan við garðinn var ströndin og seglskúta á ferð

Því lá leiðin niður á lystbátahöfnina, hvað annað?

Veður var þannig að ekki var vandamál að stúta einum köldum utan dyra

 

 

Að vanda tókum við daginn snemma og þarna vorum við ekki svikin. sólaruppkoman var yndisleg! 

Þarna vorum við komin á fætur kl. 6.00 að Marakóskum tíma, sem 8.00 að dönskum tíma, 7.00 að enskum tíma og 6.00 að íslenskum tíma. Skondið, ef spáð er í staðsetningu landsins.

 

Eftir góðan göngutúr var ljúft að setjast að morgunnverðarsnæðingi utan dyra

 

Þessa 2 hittum við á ferðum okkar

 

...og þessa 2 sáum við

 

Þessi 2 voru ansi kát

 

 Þetta var ótrúlegur draumur

 

Að loknum ævintýralegum degi var við hæfi að innbyrða kvöldmatinn í huggulegu umhverfi.
Maturinn var ekki neitt sem olli vonbrigðum frekar en annað þarna . . . 

 

Já, mín var glöð þegar hún komst á netið.
Netið var hægvirkt en við gátum kíkt á mbl.is.

Möst að fylgjast með.

Þetta var svona smá í myndum frá stuttu, spennandi og ótrúlegu ferðalagi til Marokkó.

Myndablogg

Ég hef átt í brasi með að setja myndir úr nýju myndavélinni inn í tölvuna. Nú hef ég snúið á nýju fínu tölvuna með (hel..)Vista og set með góðum árangri myndir inn í litlu nýju tölvuna sem er með einfaldara Vista en hin. Af þessu tilefni ætla ég að setja inn smá myndasyrpu frá þessu ári.

Byrja á því að setja inn mynd sem litla Rósin okkar gerði á listaskólanum sínum. Fyrir þá sem eru nýir hér þá er hún fósturbarn hjá okkur 4 sólarhringa í viku. Snótin er 17 ára í árum en yngri í sér. Hún er greind með einhverfueinkenni og fleira. Yndisleg snót sem trúir á það góða í þessum heimi. Hún er mikill teiknimynda teiknari og því fannst mér spennandi að setja hana í listaskóla og vinna öðruvísi með myndlist. Hún nýtur þess.

Þessi mynd er unnin með bleki og pensil.

 Upp úr miðjum janúar skelltum við okkur með prinsessuna til Stettin í Pólandi. Með í för voru góðvinir okkar Sveinn og Dagga ásamt sínum þremur börnum. Okkur fannst alveg snilld að Galaxy mollið var jólaskreytt. Veit ekki hvernig þetta er hjá Pólverjum með jólahald en það var gaman að sjá þetta.

Svo  dönsuðum við í kringum tréð... 

Fórum á útimarkað og keyptum . . .
PRINS POLO

Í lok janúar skellti ég mér í spinningmaraþon og hjólaði í 4 tíma og 20 mínútur. 

Hér er ég með Döggunni minni og engin spurning þetta er bara toppurinn

 

Afmæli Rósarinnar.
Eins og frá var sagt var farið út að borða.
Mikil upplifun fyrir snótina.

Páskarnir gengu í garð.

Okkur tókst að fá BT með okkur í bíó og það var nú haldið hátíðlegt með smá poppi

Svo fór að snjóa . . .

 

Rósin notaði snjóinn í garðinum og bjó til Pandabjörn

Svo kom að Berlínarferðinni.
Þar vorum við á nýju móteli sem heitir Motel One. 

Það var töff þó ekki væri plássið mikið þá vantaði ekkert
Litirnir minntu mig á Dögguna

Ég var voða dugleg og fór með hraðskreiðustu lyftu Evrópu upp 93 metra á 20 sekúndum.
Fékk þokkalega í eyrun.

Sjáið "fjallið". Þarna fór ég

Látum þetta gott heita af myndabloggi í bili

 

Tetta er ekki ad gera sig . . .

Fost i London og ekki utlit fyrir ad madur komist heim i dag. Langar bidradir af folki med somu vandamal. Aflyst flug. Logreglumenn sem vappa um 2 og med hridskotabyssurnar sinar. Litt skemmtilegt astand. Vil bara komast fra London og aetla ekki hingad i brad!!!