Í gær og hinn og hinn og líka smá um að akstur og vín er ekkert grín . . .

Nú á alvaran að vera tekin við hjá mér, loka kaflinn í náminu, lokaverkefnið, formlega hafið. Ég er aftur á móti í léttri sveiflu, alltaf í jólaundirbúningsstuði, æfi og æfi og er því að verða búin með jólagjafakaup fyrir þessi jól. Það er auðvitað frábært því nú á ég að vera vinna í verkefninu.

Um helgina var ég í svaka stuði enda með einkasoninn og hans kærustu í heimsókn. Við brölluðum margt sniðugt. Sérstaklega í innkaupaferðinni í Flensborg. Ekki leiðinleg ferð

Gærdaginn tók ég þokkalega snemma og var komin hér í mikla jarðaberjahlaups gerð um níuleitið f.h. Samhliða hræði ég í uppáhalds jólasmákökurnar og hafði að þessu sinni uppskriftina þrefalda. Við bökuðum úr helmingnum, einn hluta sendi ég með krökkunum til Köben svo þau gætu bakað sjálf. Fá kökulykt í húsið. Seinni partinn datt mér í hug að bjóða liðinu í bíltúr í hlöðubúð lengst úti á Kægnesi. Ingunn pingunn fékk að keyra. Þegar við vorum komin langleiðina sá ég bíl í klessu úti í skurði, bað Ingunni að stoppa og Balda að koma með mér að bílnum þar sem maður baksaði við að komast út úr bílnum. Ekki vildi hann neina hjálp né þurfti hann sjúkrabíl sagði hann. En mér þóttu ansi margar tómar bjórflöskur í og við bílinn til að láta þetta vera og hringdi á lögregluna. Á meðan hún var á leiðinni stakk karlinn af með bíl nr. tvö sem hann reyndi að stoppa, fyrsti bíllinn neitaði og bauð að hringja á lögreglu sem karlinn vildi alls ekki. Karlinn stakk af með ungum strákum. Kona sem bjó í húsi rétt við slysstaðinn sagðist vita hver maðurinn væri og ekki kæmi henni á óvart þó hann væri drukkinn. Löggan kom og ræddi við okkur og héldu svo heim til karls. Hvað úr því hefur komið veit ég ekki en "dem" ef hann sleppur við kæru! Löggan sagði að þar sem hann hefði sloppið heim gæti hann nú sagt að hann hefði verið svo sjokkeraður að hann hefði orðið að fá sér "einn". Ég verð að segja að það finnst mér ekki sniðugt. Finnst endilega að slíkt dugi ekki á Íslandi. Ég vona bara að þessi náungi fái það sem hann á skilið og helst að hann sé ekki á vegunum þar sem við hjólum og ökum. Burt með drukkna ökumenna af vegunum!

Nú þegar fara í hönd allir þessir "julefrokost" þá eykst hættan á að fólk aki undir áhrifum. Leggjum okkar af mörkum til að fá fólk ofan af því að aka undir áhrifum.

Akstur og vín er ekkert grín. 

Hér fyrir neðan er svo Bond myndin sem við horfðum á um helgina.

 

Símanúmer . . .

Rosalega gott að hafa símanúmer hjá þeim sem maður þarf að hringja í. Hér áður fann maður símanúmerin í símaskránni. Já, eiginlega las ég símaskránna þegar ekkert annað var að lesa. Læri símanúmer hjá stór fjölskyldunni. Já, líka í litla þorpinu sem ég dvaldi í á sumrin. Kunni flest númer þar. Svo breyttist þetta og ég hætti að lesa símaskránna, fór að nota netið, fann númerin þar. Svo kom minnið í símana og síðan gemsa dæmið. Hætti að muna númer og kann fá númer í dag. Dáldið slæmt verð ég að segja. . .  Gemsinn minn, sem tók við af þeim er drukknaði í apríl, daginn sem ég var að fara til Ísl. og var þar með númeralaus kona í vanda, var í viðgerð. Sótti hann sæl í gær, því það var erfitt að vera með lánssíma með engum af mínum mikilvægu símanúmerum. Gleði mín yfir að fá símann minn aftur dvínaði þokkalega þegar ég uppgötvaði að símafélagið hafði ekki haft fyrir að setja númerin mín inn aftur eftir uppfærsluna!!! 

Já, svo nú þarf að senda mér sms með nafni svo ég geti haft samband, ekki fer ég að leita á netinu að númerum

Ásdís, 

Hulla,

Hjördís,

Linda, 

Stína,

Fjóla,

Elísa,

Dagga,

og þið hinar

já, ég er ekki einu sinni með ísl símann minn því hann fékk að fara til Íslands . . .

Delete - tölvupóstur - delete - ?

Einu sinni, áður en ég fór að blogga og reyndar eftir það, þá var ég að vinna á verulega sérstökum dönskum vinnustað. Mér fannst vinnan mín skemmtileg en það sem gerði þetta sérstakt var ýmislegt sem þarna gerðist og hefði að mínu mati aldrei átt að gerast.

Nú ætla ég að segja ykkur frá einu atriði í þessu vinnustaðaleikhúsi sem ég var þátttakandi í. 

Eitt föstudagskvöld hringir samstarfskona mín í mig. Ég varð hissa því það hafði hún aldrei gert áður og við höfðum verið saman í bústað með vinnuna okkar í undangegna þrjá daga.
Ég heyrði að hún var miður glöð og spurði hvað væri. Jú, sagði hún, ég er í vanda. Þannig er að maðurinn minn er mjög afbrýðisamur og þegar ég kom heim tók hann gemsann minn og sá að ég hafði verið að sms´ast á við gamlan kærasta. Hvað segir þú, sagði ég í forundran við þessa þriggja barna móður. Jú, sáðu Guðrún, eins og þú veist þá geta danskar konur verið mjög desperate og í smá ójafnvægi og ég hérna fór óvart að skrifast á við gamlan kærasta, einu sinni þegar ég var fúl út í manninn minn og svo þróaðist þetta í að senda sms og nú veit maðurinn minn um þessi sms en ekki um meilin, enda skrifaði ég þau í vinnunni. Hann er svo reiður við mig að hann fór og ég veit ekki hvort hann kemur til baka, en ég er hrædd um að ef hann kemur til baka þá vilji hann fá að sjá meilið mitt í vinnunni og þá verður fjandinn laus! Ég gat skilið það þó ég skildi ekki gjörðir hennar og því síður hvað þetta kæmi mér við. Hún kom mér nú fljótlega inn í hvernig þetta kæmi mér við. Hún vildi nefnilega biðja mig að fara næsta morgunn (laugardag) í vinnuna og eyða öllum meilunum hennar. Takk fyrir! Ég vissi ekki alveg hvað ég átti að segja, sá að hún átti ekki heiman gengt frá þremur börnum og átekinni rauðvínsflösku og þarna sagði ég já. Lofaði að gera þetta fyrir hana til að bjarga þremur börnum frá sundraðri fjölskyldu og fleiri hörmungum. Svo kvaddi hún mig, enda þurfti hún að klára sitt rauðvín. Ég sá 10 fréttirnar um kvöldið, þar var sagt frá morðingja sem gekk laus og fólk á svæðinu beðið um að hafa varann á sér. 

Næsta morgunn fór ég í vinnuna mína til að efna loforð gærkvöldsins við hina óhamingjusömu dönsku desperate þriggja barna móður. Þegar ég nálgaðist vinnustaðinn sló að mér óhug. Þarna var ég að væflast ein í risastórri, tómri byggingu að framkvæma delete aðgerð fyrir konu sem var í vanda sem ég hafði ekkert með að gera, vitandi af lausum morðingja á svæðinu og ævareiðum þýskum eiginmanni! Vá hvað ég áttaði mig allt í einu á áhættunni sem ég var í!!! Vinnustaðurinn var að auki í alræmdu gettohverfi. Það voru engin mörk fyrir hættunni sem ég var þarna að leggja á mig. Hrikalega var ég var hrædd!!! Þegar ég var komin inn á skrifstofu læsti ég að mér, ræsti tölvuna, sló inn öllum leyniorðum og eyddi þessum skelfilega pósti, flýtti mér út og komst heim án þess að verða Deleteað sjálfri.

Geri aldrei svona greiða aftur. Bara svo þið vitið það.

Fólk verður að bera ábyrgð á sínum tölvupósti sjálft, ég á nóg með mig Ætla kannski á þing því mig vantar vinnu eftir jól og er með tölvupóstasiðferði mitt á hreinu nú.

Enter

Börn í neyð

Á sunnudaginn bankaði hér upp á, ung snót með söfnunarbauk, neyðarhjálp til barna í vanþróuðum löndum. Ég tók mig til og tæmdi úr smáauraskálinni í baukinn. Safnast drjúgt í hana þegar fáir taka strætó. Nú er skálin næstum tóm ef undan er skilið barmmerki og hárspenna.

Í morgunn fékk ég sms: mamma er til smá aur í strætó?  Nei, var svarið. Mér varð litið út, ausandi vatnsveður. Skömmu seinna kom annað sms: þetta er allt í lagi ég labba.

Í dag talaði ég svo við minn mann í síma, hann er langt í burtu núna. Sagði honum m.a. að barnið okkar hefði þurft að synda í vinnu í morgunn þar sem ég hafði gefið smáaurasafnið og ég þar með sett það í neyð. Sá hana fyrir mér holdvota og kalda. Æ, æ, æ sagði minn.

Áðan hringdi dóttirin: viltu sækja mig? Já sagði ég, rauk af stað í myrkrinu og rigningunni að sækja fórnarlamb morgunsins. Varstu ekki blaut í morgunn spurði hin áhyggjufulla móðir (ég), ég gaf alla smáaurana í neyðarsöfnun fyrir börn og setti þig þar með í neyð. Nei, nei, sagði þessi frábæra dóttir mín, þetta var æðislegur göngutúr. Hlustaði á góða tónlist og það var svo hlýtt!

Hvað var ég að hafa áhyggjur?

Asnalegt

Ætli þeir séu ánægðir núna???

Datt inn á "gamla" frétt á visir.is og sá þessa félaga:

 

Kaupþing seldi þann 6. ágúst Hreiðari Má Sigurðssyni, forstjóra Kaupþings, og Sigurði Einarssyni, stjórnarformanni félagsins, rúmlega 1,6 milljónir hluta í bankanum á genginu 303 krónur.

Þeir voru að nýta kauprétt sinn þar eins og sagði í tilkynningu til Kauphallarinnar. Kaupverðið nam um 490 milljónum króna. Gengi hluta í Kaupþingi í lok þess dags var 707 krónur sem þýðir að verðmæti hlutanna sem Sigurður og Hreiðar keyptu var ríflega 1,1 milljarður króna.

Eftir viðskiptin átti Hreiðar Már kauprétt að 2,4 milljónum hluta en aðilar tengdir honum áttu 8,1 milljón hluta í bankanum samkvæmt frétt vísir.is. Sigurður Einarsson átti tæplega níu milljónir hluta í Kaupþingi eftir viðskiptin þennan dag og átti að auki þá kauprétt að 2,4 milljónum hluta.

Í september 2008 átti Stjórn Kaupþings ekki aðra möguleika en að afskrifa skuldaábyrgð forráðamanna og ákveðinna starfsmanna bankans eða selja bréfin. Hvers vegna áttu þeir bara tvo möguleika í stöðunni samkvæmt formanni VR ef staða bankans var samt svona góð á þessum tíma?

Um daginn þegar ég var á Ísl. sá ég í DV umfjöllun "Sumarbústað" Sigurðar Einarssonar. Frekar gengndarlaust það líka. 

Hvað er í gangi????

Fá allt upp á borðið takk og ekkert bullmál og talanda á það.

Hreina íslensku.

Pæling á

 

Það er margt skrítið í þessum heimi og margt sem maður skilur ekki. Sumt finnst manni, að maður skilji og án efa skilur maður það á sinn hátt. Einhver annar getur skilið það á sinn hátt, sem jafnvel er allt öðruvísi... Ekkert eitt er alltaf rétt og ekkert eitt er endilega "rétta" lausnin. Dags daglega finnst manni að maður skilji og viti það sem maður þarf að vita. Það gefur innri ró og orku til að takast á við það sem þarf að gera.

Þegar þessi þæginda tilfinning er rofin getur margt gerst. Fer eftir mörgu í kringumstæðunum.

Tökum dæmi:

Venjuleg fjölskylda, þar sem foreldrarnir hafa sína vinnu, börnin ganga í skóla og lífið er í föstum skorðum. Allir mæta á morgnana á tilsettum tíma, hafa venjur sem eru gegnum gangandi, fara á íþróttaæfingar og sinna áhugamálum ýmis konar, koma heim og lífið keyrir í farveg sem er kunnuglegur, hann endurtekur sig í megindráttum virka daga. Þetta gefur ómeðvitað öryggi, er með til að skapa grunn að vellíðan og gleði. Fjárhagurinn er í jafnvægi því báðir aðilar eru í vinnu og hafa fasta innkomu og eftir henni eru útgjöld fjölskyldunnar sniðinn. Kannski gera tekjurnar ekkert nema að sleppa, en samt, út frá þeim er hægt að planleggja. Það gefur stöðugleika sem skapar öryggi. Öryggi sem maður hugsar ekki endilega um. Það er þarna.
Ef eitthvað verður til að raska þessu, hefur það víðtæk áhrif. Að sjálfsögðu fer það m.a. eftir eðli röskunarinnar hver breytingin verður.
Ég hef verið að velta fyrir mér lífsreynslu sem við fjölskyldan lentum í árið 2004. Ástæðan er sú að þá raskaðist okkar líf og við lentum í fjárhagslegri kreppu vegna alvarlegs slys sem einn fjölskyldumeðlimurinn lenti í.
Nú raskast líf margra íslenskra fjölskyldna í kjölfar fjármálakreppunnar. Hin daglegi rytmi er rofinn vegna uppsagna, áhyggjur vegna versnandi skuldastöðu heimilanna setja sitt mark á fólk og svona má lengi telja upp áhrif sem velta hinu daglega lífi fólksins sem fyrir þessu verður. Þegar svona er komið getur verið erfitt að sjá lausnir og oft þarf að taka þungbærar ákvarðanir. Fyrir mér er mikilvægt að fólk muni að hornsteinninn í lífi hvers og eins, er fjölskyldan og þar þarf að hlúa að og njóta samvista sem best.

Nú er ég ekki beinn þátttakandi að þeirri fjármálakreppu sem ríkir á Íslandi. Það gerir búseta mín í DK til margra ára að verkum. En til eru ýmiskonar kreppur og eins og ég sagði hér að ofan, tel ég að við höfum lent í afar erfiðri kreppu árið 2004. Kreppu sem nú er að ljúka hjá okkur en hefur markað allt okkar líf, valdið áhyggjum, skapað erfiðleika, breytt forgangsröðun og verðmætamati. Þegar litið er til baka finnst mér við hafa lært mikið, við stöndum þétt saman sem fjölskylda, erum sterk.
Við erum loksins komin á þann punkt að geta andað léttara. Við erum hér, getum margt og njótum þess. 

Okkar kreppu er lokið og ég trúi að nú sé bjart framundan. Eins mun aftur birta í íslensku þjóðfélagi. Ég hef svo mikla trú á hæfileikum fólksins í landinu okkar. Hæfileikum til að sigrast á erfiðleikum og verkefnum sem eru á fárra færi.

Áfram Ísland!!!

 

Hæ . . .

Hér er ég eftir smá fjarveru

Ég hef smá verið að skreppa og shoppa undanfarið en eins og ástandið er þá hef ég ekki þorað að segja frá því.   Þetta er auðvitað argasta kæruleysi eða eitthvað. . . 
Allavega þá hef ég verið að shoppa og fylla á hálftómann fataskápinn.  Eins og trúfastir og einlægir lesendur síðunnar muna þá fylltist ég yfirnáttúrulegri góðmennsku hér ekki fyrir svo löngu síðan og gaf hálfann fataskápinn minn.  Þegar kona gerir slíkt góðverk ber að gjalda það. Enginn hefur goldið það, svo ég tók málið í mínar fögru hendur og reddaði þessu. Mér til aðstoðar hafði ég gott lið. Góð liðsheild er mikilvæg í svona átaki sem og öðrum. Minn maður ók mér í okkar draumabíl einn laugardagsmorgunn, rétt fyrir hádegið í bæinn hér í bæ. Við fundum bílastæði í þessum næstum bílastæðalausa bæ. Sígrita á þetta Þegar við höfðum stigið út úr eðalvagninum og læst honum, gengum við eftir stíg inn á göngugötu bæjarins. Ekki vorum  við nema rétt stíginn inn á göngugötuna, þegar við hittum hana Rut. Rut er alveg ferleg kona, þarna var hún í shoopingferð með Guðmundi manni sínum en hafði bara skilið hann eftir í reiðuleysi einhverstaðar, sennilega í Fona  (allavega var það Merlin við hliðina sem fór á höfuðið) Við BT sáum strax að okkar var þörf hér, BT til að bjarga Guðmundi góða úr Fona og á Ib Rene Cario þar sem allir eru hulltir og ég þurfti að hjálpa Rut að shoppa smá   Þetta gerðist allt svo hratt, svo áður en við vissum var BT farin að leita að GG og ég farin að hjálpa Rut. Óþægilega fljótt áttaði ég mig á því að ég var ekki með Dankortið en kona í hug bjargar sér og mér tókst án þess að vera með peninga að versla í 2 góða poka mjög mikilvæg föt, skó og tilbehör Já, við gerðum það gott og þeir gerðu það betra strákarnir. 

Þetta var þessi búðarferð.

Svo kom helgin á eftir, þar sem MT hjálpaði mér og síðan skrapp ég til Íslands og reddaði því með hárnæringarkaupum og fleiru.   Þegar til Dk kom var kona orðin svo þjálfuð að ekki mátti stoppa. Það er nefnilega mjög mikilvægt að halda sér í góðu formi og ég var virkilega komin í gott shoopingform þrátt fyrir efnahagslegar hremmingar Íslands. Þess vegna var það að íþróttaálfur í shoppingformi (ný íþróttagrein í DK kemur, upphaflega frá Ísl.) bað sinn mann að skreppa með sér í A til Z og kaupa leðurstígvél á litlu sys og dagatal handa nöfnunni sinni. Ekki fengust þessir hlutir en til að viðhalda forminu var keyptur svefnsófi fyrir tvo. Já, það er mikilvægt að vera duglegur að æfa, koma sér í gott form og viðhalda því. ... því mun ég skreppa í byen á morgunn og viðhalda forminu. þetta er mitt æfingaplan.

 

Lifið heil!!!

Til hamingju!!!

Ég er rosalega rík. Í morgunn þegar ég vaknaði við klukkuna hoppaði ég fram úr til að hefja þennan frábæra dag. Eftir morgunnverk var ég tilbúin að skella mér í skólastelpuleikinn minn og þá var það sem ég fór að hugsa um ríkidæmi mitt. Þarna rölti ég út um dyrnar á húsinu mínu alsæl, móðir þriggja frábærra barna og gift yndislegum manni. Leit til himins og sá fullt af fallegum skýjum, setti mig svo inn í draumabílinn og var ekið í skólann. Lúxus.

Ég er mikið ríkari í dag en ég var fyrir 26 árum. Ekki af því að ég hafi verið fátæk þá, hvorki veraldlega né andlega. Ég er ríkari í dag vegna þess að þennan dag fyrir 26 árum fæddist frumburður okkar, frábær sonur sem hefur auðgað líf okkar.  

 

Elsku Baldvin minn, hjartanlega til hamingju með 26 ára afmælið.
Yndislegt að hafa þig í "næsta" nágreni. 

Hér erum við svo með hópinn okkar sem er að smá stækka

Myndin er tekin áður en prinsessan flutti í Ammríkuhrepp.

 

Góðar stundir!

Hvernig væri að lesa þetta:

Íslensk kona hefur verið að styrkja námsmann í Úganda sem "óvænt varð á vegi hennar" eins og hún orðaði það. Hann var búinn að lofa að senda henni einkunnirnar sínar sem hann og gerði þegar þar að kom. Þar kom fram að hann hafði fengið A í öllum fögum og góða umsögn að auki. Það var nefnilega búið að gera honum ljóst að góður árangur væri lykillinn að því að hann fengi áframhaldandi styrk.

En allt er breytingum undirorpið í henni veröld og ýmislegt getur vissulega haft áhrif á afkomu Frónbúans og getu hans til að láta gott af sér leiða. Hún var að velta því fyrir sér hvort rétt væri að reyna að segja honum frá gangi mála hér á landi, þ.e. kreppunni og öllu því. Og það gæti því miður reynst nauðsynlegt að skera eitthvað niður styrkinn vegna hins breytta ástands hérna megin. Það eru nefnilega tiltölulega litlar líkur á því að fréttir af Íslenska skipbrotinu hafi borist alla leið til hans þarna í Entebbe. Og svo er alls ekki víst að hann skilji alvöru málsins á sama hátt og við hér heima. En ef reynt væri að útskýra hið Íslenska kreppuástand fyrir honum sem virðist ætla að fara langt með að sliga þjóðina einhver þó nokkur ár inn í framtíðina, gæti það samtal orðið á eftirfarandi nótum.



*Heyrðu félagi, það er úr vöndu að ráða. Íslenska þjóðin er gjaldþrota!

Hvað segirðu, en leiðinlegt að heyra, eigið þið þá ekki fyrir baunum og maís?

*Jú reyndar eru búðir fullar af mat og enginn vöruskortur.

Hvað segirðu, þið eigið þá mat. Það er gott. En eigið þið þá ekki þak yfir höfuðið lengur!

*Jú við eigum reyndar íbúð eins og flestir og það eru fáir heimilislausir á Íslandi.

En hvað segirðu mér þá? Gengur plága yfir landið, eru allir veikir og heilbrigðiskerfið lamað?

*Nei nei reyndar ekki, við fáum nánast ókeypis læknaþjónustu og erum með ágætt heilbrigðiskerfi.

Nú jæja. Það var gott að heyra. En eru þá skólarnir að loka og fá kannski ekki allir tækifæri til að læra að lesa lengur og sérstaklega þá ekki konur.

*Jú reyndar er 99,9% læsi á Íslandi og menntakerfið er ágætt, margir með háskólagráður og konur ekki síður en karlar.

Það er nú gott, en þið verðið þá að passa er að lenda ekki í stríði við nágrannaþjóðir ykkar.

*Uuuu við erum reyndar ekki með her og teljumst nú frekar friðsæl þjóð. En við þurfum bara að hlusta á bullið og stríðsyfirlýsingarnar í fíflinu honum Gordon Brown. Það er það sem við munum líklega komst næst því að fara í stríð.

Ok. Segðu mér nú samt ekki að þið komist ekki í hreint vatn.

*Við eigum reyndar besta vatn í heimi.

Nú, er vegakerfið þá ónýtt? Hérna í Afríku ganga allir eða nota asna og stundum reiðhjól. Það eru líka til strætisvagnar hérna, en þeir eru alltaf yfirfullir.

Eru kannski strætóarnir hjá ykkur hættir að ganga?

*Neeee... Það er verið að ræða um hvort almenningssamgöngur hér eigi að vera ókeypis, en það eru flestallir vegir malbikaðir og næstum allir eru á nýlegum bílum.

Eigið þið þá enga peninga til að gera ykkur glaðan dag? Ég meina, þú sagðir að þjóðin væri gjaldþrota.

*Flestir eiga reyndar einhvern sparnað á bókum þó sumir hafi tapað honum eða hluta hans síðustu daga. Það verður alla vega erfitt að kaupa stærri flatskjái og utanlandsferðunum verður að fækka.

Já, ég á kannski einhvern tíma eftir að fara til útlanda, en ég er nú líka frá Úganda. Hefur kannski enginn vinnu og þurfið þið núna öll að betla?

*Neiiij...! Atvinnuleysið er um 2% en við verðum að flytja Pólverjana aftur heim og fara sjálf að vinna vinnuna sem þeir unnu.

Hmmm... Svo þið hafið peninga, mat, húsaskjól, heilbrigðiskerfi, menntakerfi, búið við frið, eigið nóg hreint vatn og samgöngur eru góðar.

Segðu mér, hvert var vandamálið aftur?



Eftir þessar vangaveltur um aðstæður okkar hérna uppi á skerinu og þetta ímyndaða samtal, ákvað hún að vera ekki að íþyngja honum með ræfilslegum áhyggjum sínum af "gjaldþrota" eyríki norður í ballarhafi. Námsgjöld hans skulu greidd hér eftir sem hingað til og kannski fær hann líka smá vasapening með. Hann getur þá kannski tekið strætó í skólann endrum og sinnum í stað þess að þurfa ganga í marga klukkutíma eins og venjulega. Fé hins meinta íslenska terrorista yrði þá líklega bara vel varið.

Það sem ég vildi sagt hafa

Smá blogg hér í morgunnsárið. Var að sjá að það er seinkun í dag á fluginu heim. Gott að ég ætlaði ekki lengra en til einkasonarins.  Nú er þessu vikuferð runnin á endadag. Ég sem hef verið alsæl með "jólasnjóinn" í jólagjafainnkaupunum (keypti meira en hárnæringuna Lilja) sit nú uppi með afleiðingar veðursins, flugseinkunn. Gaman að þessu.

Ég hef verið að skondrast smá í búðum þegar ég hef hætt mér út fyrir hússins dyr. Konan er ekki búin til jöklafara, heldur uppáklædd sem borgarpæja úr útlandinu, mjög skynsamleg  

Í gær fór ég í Krónuna að kaupa hrygg og góðgæti handa fjölskyldunni heima, 4 hlutir í allt þar á meðal poki með fylltum lakkrís. Þegar ég kom að kassanum var afgreiðslusnótin í erfiðleikum með að skanna strikamerkið á lakkrísnum svo hún togaði í pokann, hornið af pokanum rifnaði af og ég horfði undrandi á hana leggja þetta hjá hinum vörunum. Ég vil ekki kaupa poka sem þú hefur rifið sagði ég. Afgreiðslusnótin horfði skilningsvana á mig. Reynslunni ríkari vissi ég nú að hún var ekki heyrnalaus heldur útlensk svo ég segi skýrt á ensku (með íslenskum hreim eins og hinir) að ég sé ekki að kaupa rifin poka. Hún yppir öxlum og ég ítreka að ég sé ekki að kaupa pokann og nú bendi ég á hann. Afgreiðslusnótin yppir aftur öxlum, tekur rifna lakkríspokann og segir 4850. Nei segi ég, ég ætla ekki að borga fyrir lakkríspokann sem þú reifst og ert búin að taka í burtu. Loksins skildi hún það, mínusaði vöruna, tók við peningunum, stóð upp og gekk fram fyrir búðarkassann þar sem stóð ungur maður. Á meðan ég pakkaði þessum fáu vörum sleikti hún tanngarð hans þarna við hliðina á okkur viðskiptavinum búðarinnar, eða hvað er maður í búð. . .
Svakalega spennandi að fara í búðir á Íslandi. Þetta var bara ein saga af fleirrum