Bloggarapæling...

Hvernig hefur ótti þinn við skoðanir annara hindrað þig í lífi þínu?

Hvað gætir þú gert ef þú óttaðist ekki skoðanir annara? 

Góðar spurningar og krefjandi. 

Getur maður gengið út frá því að ef maður vildi gera gagn í þessum heimi að helmingur fólks í kringum mann mundi meta það að verðleikum og hinn helmingurinn mundi líta niður á það sem þú gerir og dæma þig? Hvað svo sem tölfræðihlutfallinu líður þá er það staðreynd að þetta eru þeirra skoðanir og enginn þeirra getur í raun kallast sannleikur.

Þegar við leyfum öðru fólki að sjá hvað við getum þá myndar það sér skoðun á okkur. Undir það þurfum við að vera búin. ( t.d. við sem bloggum )

Fólk í kringum okkur er sjaldan svo eftirtektarsamt um aðra að það átti sig á öllu sem er að gerast hjá hverjum og einum. Það verður til þess að skoðanir viðkomandi eru byggðar á ófullkomnum grunni. Sumir munu vera jákvætt innstilltir og gera þig að meiru en þú ert, á meðan aðrir eru neikvæðir og gera minna úr þér en efni standa til. Það liggur sterkt í eðli manna að dæma aðra. Það virðist ekki liggja eins sterkt í eðli okkar að láta aðra vita af því sem vel er gert.

Hvað sem þessu líður þá finnst mér vert að hafa í huga að sá sem dæmir hart segir meira um sjálfan sig en þann sem hann dæmir. Hinir sem eru jákvæðir, eru líklegri til að þora að fara eftir sannfæringu sinni og trú. 

Svo mín niðurstaða er sú að skoðanir annara á maður ekki að taka persónulega, en get ég látið það vera???  Getur þú það???

 

Athugasemdir

[Vilborg Eggertsdóttir, 19.3.2007 kl. 13:17]

Þetta er spurning að þora að lifa sannfæringu sína. Oftar en ekki leiðir þetta til útskúfunar bæði að þinni hálfu og annarra, nú skiljast oft leiðir því sjónarmiðin eru á skjön. Þar sem við vitum að við eru öll einstök og því mismunandi sýn okkar á tilveruna þá er eðlilegt að skoðanir okkar séu ólíkar. Berum virðingu fyrir okkar eigin skoðunum, elskum og virðum okkur sjálf því enginn ert sem þú, sama hvað öðrum finnst, hefur í raun ekkert að segja um þig en allt um viðkomandi. Sá sem skilur, dæmir ekki, svo einfalt er það. Lifum sannfæringu okkar og leyfum öðrum að vera eins og þeir eru.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 21.3.2007 kl. 18:56]

Æ hvað þetta er fín pæling. Já ég hafði áður áhyggjur af því hvernig aðrir saæju mig og reyndi eftir fremsta megni að vera "næs" og passa mig að móðga engan..nema náttla sjálfa mig stöðugt með því að standa ekki bara með sjálfri mér og mínum skoðunum sama hvað öðrum finndist. En er þetta ekki bara eitthvað sem kemur með aldri og auknum þroska og reynslu af lífinu. Núna er mér svo til slétt sama hvað öðrum finnst og hef engar áhyggjur af því að ég sé líklega ekki að falla í kramið hjá öllum...heimta bara að fá að vera ég og leyfi öðrum á sömu forsendum bara að vera þeir. Umburðarlyndi og fleira fjör. Þetta personulega og viðkvæma sem styggist þegar einhver gagnrýnir mann..lagast mikið þegar maður tekur á egóinu sínu.....dagleg vinna reyndar en skilar sér hægt og rólega.